|
|
||
ඒ අවදියේ පහල වී සිනමා විචාරකයන් විසින් නිර්දය ලෙස හෙළා දුටු සිනමාකරුවන් තිදෙනෙකු
හා ඔවුන්ගේ සිනමා නිර්මාණ විමසන ග්‍රන්ථයක් පසුගිය සතියේ මට කියවන්නට ලැබිණ. එය නම්
කර තිබුනේ ලෙනින්, නීල් සහ යසපාලිත යනුවෙනි.ඒලෙනින් මොරායස් නීල් රූපසිංහ සහ
යසපාලිත නානායක්කාරය. ගත් කතුවරයා තුසිත ජයසුන්දරය. මා තුසිත සළකනුයෙ මෙරට වර්තමාන
සිනමා විචාරක පරම්පරාවේ සිටින විචාරකයන් දෙතුන් දෙනා අතර උඩු ගං බලා යන්නා
හැටියටය.ඔහු කිසිවිටකත් සිය සිනමා විචාරයේ දී ලෝකයේ සෙසු සිනමා නිර්මාණ සමග
සැසඳීමක් නොයෙදෙන්නෙකි.එමෙන්ම ඔහු සිනමා විචාරයේ යෙදෙනුයේ සිවිල් බලයක්
අවශ්‍යතාවයෙන් නොවේ. සැබැවින්ම සිනමා ලෝලියකු හැටියටය. |
|
සේන |
ඉතිහාසය ලෙස සටහන් වනුයේ හැමවිටම ඇත්ත නොවේ. ජනප්‍රවාද සහ ජන මූලාශ්‍ර සමහර විට ඉතිහාස කතාවට වඩා වැඩි සත්‍යයක්යැයි ඇතැම්හු තර්ක කරති. එය සත්‍යයක් යැයි මට හැඟෙන්නේ තුසිතගේ කෘතිය කියවද්දීය. එහි තුසිත සඳහන් කරන ඇතැම් චිත්‍රපට සඳහා සිනමා තාරකාවන් වෙනස් වීම් ආදිය පසුපස ඇති ඇත්ත සිනමාවේ රස ඕපාදූපයන්ය. ගාමිණී මාලිනී වෙනුවට වෙනත් සිනමා තරකාවන් විකල්ප ලෙස තෝරා ගැනෙනුයේ ඇතැම් පරිබාහිර කාරණා මතය. පසු කලක ගාමිණී සහ ලෙනින් එක් නොවන්නේ තවත් කාරණයක් මත විනා නිර්මාණකරුවන්ගේ සංකල්ප හේතු කොට ගෙන නොවේ. මේ කාරණා කිසි කලක ග්‍රන්ථාරූඩ නොවී දනන් තුඩ තුඩ ඕපාදූප බවට පත් වෙයි. එහෙත් තුසිත ගේ වෑයම කිසිසේත් අවතක්සේරු නොකරමින් එහි එන කරුණු දෙකක් නිවැරැදි කරන්නට ද මම කැමැත්තෙමි. එකක් නම් තිස්ස විජේසුරේන්ද්‍ර කේ.ඒ.ඩබ්ලිව් පෙරේරා ගේ චිත්‍රපට සඳහා රංගනයට දායක නොවුණේය යන සටහනය. තිස්ස කේ.ඒ.ඩබ්ලිව් ගේ ළසඳා සහ නෑදෑයෝ යන චිත්‍රපටයන්හි රඟපෑවේය. එමෙන්ම යසපාලිත නිර්මාණය කරන ලද රෝසි චිත්‍රපටය ට පාදක වනුයේ අක්යෙන්කෝ පරේකෝශ් සේ නම් හින්දි චිත්‍රපටයකි. තුසිත සඳහන් කරනුයේ එය හින්දි චිත්‍රපටයක් නොවන බවය.
මේ සිනමා කරුවන් තිදෙනාගෙන් ජ්‍යෙෂ්ටතමයාත් පළපුරුදක් ඇතිව සිනමාකරණයට පිවිසෙනුයේත් ලෙනින් මොරායස්ය.ලෙනින් චිත්‍රපට දහසයක් නිර්මාණය කළේය. එයින් එක් චිත්‍රපටයක් දෙමළ චිත්‍රපටයකි. එමෙන්ම ඔහු සිනමාකරණයට පිවිසෙනුයේ ඉන්දියාවේ දී මූලික පුහුණුවක් ලැබීමෙන් පසුවය. ඔහු දක්ෂ කැමරා ශිල්පියකු විය. සිය මුල් චිත්‍රපටයට පෙරාතුව ඔහු නොනමින් චිත්‍රපට කිහිපයක් තනා තිබිණ. ඒවායේ අධ්‍යක්ෂක ලෙස සඳහන් වනුයේ වෙනත් නාමයන්ය. ඉතා අඩු පහසුකම් යටතේ ඔහු සිනමා රූ ගැන්වීමේ දි කළ විස්කම් අද පවා පුදුම සහගත කරුණුය. වරක ඔහු කැමරාව ටයරයක බැඳ එය ක්‍රියාත්මක කර පඩි පෙළක් දිගේ යැව්වේය. තවත් වරක කල් ඉකුත් වූ දළ සේයා පටයකින් වෘතාන්ත චිත්‍රපටයක් නිර්මාණය කළේය. සිනමාකරුවකු ලෙස ඔහුගේ කාර්මික දැනුම පිළිබඳ සමකාලින සිනමාකරුවන් අද පවා සිහිපත් කරනුයේ භක්තියකිනි.
නීල් රූපසිංහ මේ සිනමා ත්‍රිමූර්තියේ අද පවා ජීවත් ව සිටින සිනමාකරුවාය. එමෙන්ම මා කැමතිම සිංහල චිත්‍රපට දහය අතරට ඔහුගේ හතර දෙනාම සූරයෝ මුල් චිත්‍රපටය නම් කරනුයේ දෙවරක් නොසිතාමය. එය එතරම් ජවසම්පන්න චිත්‍රපටයකි. සිය පවුලට අයත් වත්තල සමුද්‍රා සිනමාහලේ කළමනාකරු ලෙස සිනමාවට පිවිසෙන නීල් තෝරා ගන්නා වස්තු විෂයන් අතින් සෙසු සිනමාකරුවන් අබිබවා යයි. ඔහු අධ්‍යක්ෂණය කරනුයේ චිත්‍රපට අටකි. මේ චිත්‍රපට අට අතරින් ලස්සන කෙල්ල හැරුණු විට සෙසු සියළු චිත්‍රපට වස්තු විෂය අතින් ඔහුගේ ස්වීය අනන්‍යතාව ගොඩ නගා ගනී. ඔහුගේ මුල් චිත්‍රපට ත්‍රිත්වයම තරුණ ජවය කැටි කර ගත් නිර්මාණයන්ය. එම තේමාවන් ඒ අවදියේ විචාරක අවධානය යොමු කර ගත් සිනමාකරුවන් ද ඇතැම්විට වස්තු විෂය කොට ගත් ඒවාය. එහෙත් නීල් එය ඉදිරිපත් කරනුයේ වෙනස් සිනමා විලාසයකිනි.එමෙන්ම එහි සිටිනුයේ වීරයන්ය. පෙම්වතුන්ය.
යසපාලිත සිනමාවට පිවිසෙනුයේ කිසි කලක එළි නුදුටු තිසාහාමි චිත්‍රපටයේ සම නිෂ්පාදක හැටියටය. ඔහුගේ මුල්ම චිත්‍රපටය තුෂාරා සඳහා තෝරා ගැනෙන ප්‍රධාන නළුවා වන විජය කුමාරතුංගයන් සුපිරිතරුවක් බවට පත් වනුයේ එයින් පසුවය. යසපාලිත ඒ වන විට ජනප්‍රිය ගාමිණී මාලිනී යුගය වෙනුවට විජය මාලිනී යුගයක් සිනමාවට හඳුන්වා දෙයි. යසපාලිත සිය සිනමා ජීවිතයේ දී චිත්‍රපට 26 ක් අධ්‍යක්ෂණය කළේය. එයින් තුනක් දෙමළය. එමෙන්ම ඔහු කිසිකලක ගාමිණී ෆොන්සේකා සිය චිත්‍රපටයකට යොදා ගත්තේ නැත.එහෙත් මේ සිනමා කරුවන් තිදෙනාගේම අවසාන නිර්මාණ ඔවුන්ගේ මුල් නිර්මාන හා කිසිසේත් සැසඳීය නොහැක. එය එම සිනමාකරුවන් තිදෙනාටම පොදු වූ කරුණකි.
ඒ අතරින් ලෙනින් ජීවිතයේ අතිශය කණගාටුදායක ඉරණමකට මුහුණ පෑවේය.මේ සිනමාකරුවන් තිදෙනාම චිත්‍රපට නිර්මාණයේ දී පරමාදර්ශි සිනමාකරුවන් විය. පසුකලක අපේ සිනමාවේ ඉරණම පසුපස ඇත්තේ මෙබඳු සිනමාකරුවන් අහිමිවීමය. ඔවුන්ගේ චිත්‍රපට සාර්ථක වන්නට මා දකින හේතු රැසක් අතර මූලික කරුණ නම් ඔවුන් තම කෘතියට දක්වන්නාවූ අවංක කැපවීමය. එය හැම රූප රාමුවකම දැක ගත හැකිවන්නකි. විචාරකයන් විසින් කවර චෝදනා කළ ද ඔවුන්ගේ සිනමා නිර්මාණ පසුපස මේ සුන්දර මිනිසුන්ගේ හැඟීම් හා සිතුවිලි ඉස්මතු වන්නේය. මවා ගත් ප්‍රබුද්ධයකු වීම හෝ කෙසේ හෝ මුදල් ඉපැයීම හෝ එම නිර්මාණයන් ගේ දැක ගත නොහැකි විය. ඔවුන් ප්‍රෙක්ෂකයන්ට සම්ප්‍රේරණය කරනුයේ තමන් විසින් විඳීන්නට කැමැති වින්දනයයි. තුසිත ජයසුන්දර විසින් සිය කෘතියෙහි අවධානයට පත් නොකර ගන්නා තවත් සිනමාකරුවෙකු මෙහිලා සඳහන් කළ යුතුය. ඔහු සේන සමරසිංහය.
එකල බහු ජන මාධ්‍යය බහුතරය සිනමාවයැයි රසිකයන්ට කියා දුන්නේ එලොවටත් මෙලොවටත් නැති සිනමාවකි. ලෝක සිනමාවේ එකල නව ප්‍රවණතාවන් නොහඳුනා ලියන ලද මේ ලිපි කට පාඩම් කළ පාඩමක් ඔහේ වමාරා දැමුවක් වන්න. එයට මා දකින කදිම උදාහරණය එකල චිත්‍රපට සංස්ථාව මගින් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද පියසිරි ගුණරත්නගේ තිර රචනය නම් කෘතියයි.
කෙසේ වෙතත් තමා අදහන සිනමා දැක්ම වෙනුවෙන් පෙනී සිට එය බහුජන හිතාය යැයි සිතා කැපවුණු සිනමාකරුවන් නොවන්නට අපේ සිනමාව මෙතරම් දුර එනු නැත. අපට අද අඩු කෘතියට අවංක සිනමාකරුවන් ම නොවේ ද ? තමා නොවිඳීන නිර්මාණ සඳහා පඬිවරුන් ලෙස පෙනී සිටීම හෝ වෙනත් ලාබයන් උදෙසා තැනූ මොනවා හෝ යමක් චිත්‍රපට ලෙස විකිණීමේ වරදට දඬුවම් ලබනුයේ සමස්ත සිනමාවය. ලෙනින්,නීල් සහ යසපාලිත ගේ සිනමාව අදට ද පූර්වාදර්ශී කොට ගත යුත්තේ ද එය පරමාදර්ශී වනුයේ ද ඔවුන් සිය නිර්මාණය සඳහා දක්වන අවංක වින්දනය වීම එයින් ගම්‍ය වන නිසාය. එබඳු සිනමාකරුවන් වර්තමානයේ අපට දැක ගත නොහැක්කේ මන්දැයි මම මගෙන්ම විසා සිටින්නෙමි.
