|
|
නුඹ සඳක් සේ ම බැස යයිමට ඉතිරි කළුවරයි
හදවත සැරිසරන සොඳුරු සිතුවිලි අතර වරෙක සංගා ගනිමින් ද, වරෙක පන්හිඳෙන් අකුරු කරමින් ද ලියන සොඳුරු ගේයපද රචකයන්ට වෙන්වුණු ‘මතක ගී පොත’ විශේෂාංගයට මෙවර සහභාගි වන්නේ ඔහු ය. ලාංකේය ගීත සාහිත්‍යයෙහි අනිත්‍යතාව සිය පන්හිඳට මුසු කරමින් ගී පද ලියූ සුනිල් සරත් පෙරේරා නම් ගේයපද රචකයා, ලේඛකයා සිය හදවතෙහි සැඟවුණු සිතිවිලි අතර මෙසේ සැරි සරයි.
අලගල්ලේ කන්ද. සරෝජා විසූ ගම් පියසට නෑගම් පිවිසෙන මගේ නෙත ගැටුණේ අපූරු දසුනකි. මම ඒ සොඳුරු කඳු සිරස දෙස බලාගෙන උන්නෙමි. වනපෙත සිසාරා ඈතට විහිද යන තුරුලතා ගොමු සීමාව අභිබවා නැඟි අලගල්ලේ කන්දෙහි දර්ශනය, රඹුක්කන නගරයට රැගෙන පැමිණෙන්නේ අපුූරු සුන්දරත්වයක් යැයි නොයෙක් වර මට සිතිණි. ප්‍රිය බිරිඳ හා රඹුක්කන ග්‍රාමයට පිවිසෙන නොයෙක් වර මේ සිතුවිල්ලෙහි මම නිරන්තරයෙන්ම එල්බ සිටියෙමි. ඒ සෑම වරෙකම අලගල්ලේ කන්දෙහි සුන්දරත්වයෙහි ද ප්‍රතාපවත් බවෙහිද අඩුවක් මම කිසිදු දිනෙක නුදුටීමි. හදවතෙහි ඉපදුනු මේ සොඳුරු සිතුවිල්ල කාලයක් හදවතෙහිම සැඟ වී තිබිණි. වරෙක හදිසියේම මට රජරට සේවයෙහි වැඩසටහනකට යාමට සිදු වූවේ මේ අතරය. අමරදේවයන් ඇතුළු ස්වර්ණ ශ්‍රී බණ්ඩාර, නිව්ටන් ගුණසේකරත් ඇතුළු කලා සහෘදයෝ පිරිසක් එහි විය. මා ඇමතූ එකල රජරට සේවයෙහි ප්‍රධානියාව සිිටි සුධර්මන් අපූරු යෝජනාවක් කළේ එක්වරමය.
කාලයක පටන් හදවත පතුලෙහි සැඟව ගත් ඒ සොඳුරු සිතුවිල්ලට පණ ලැබුණි. නුවර කලාවිය වැව්බැඳි රාජ්‍යයේ සොඳුරු බව මා හදවත සසල කළෙහිය.
ඔබ මා සමඟ - අතිනත ගන්නා දවස
ඔබ මා අතැර - වෙන නුවරක ගිය විගස
වෑ දිය නිල්ල - සුදු නෙළුමට මිහිර පොවයි
නොකියූ රහස හද උතුරා - වාං දමයි පද - සුනිල් සරත් පෙරේරා ගායනය සහ සංගීතය – විශාරද ඩබ්ලිව්. ඩී. අමරදේවයන්
මගේ අනෙක් ගීීපදවලට මෙන් මේ ගේය පදවලට ද පොදු වූ කාලය, අනිත්‍යභාවය මේ ගීතයේ ද ගැබ් විය. මේ ජීවන ගමනේදී අපට ඉන් ඈත් විය නොහැකි වූවා සේ මගේ ගේය පදවලද එකී තේමාවලින් මට ඈත් විය නොහැකි විය. මම අලගල්ලේ කන්දට පණ දුනිමි. වැව් බැඳි රාජ්‍යයට, නුවර කලාවියට පණ දුනිමි. සිය සිතැඟි බැඳී ප්‍රේමය වෙනස් වී ගලා ගිය ද කලකට පෙර දුටු කන්ද එලෙසම වන අයුරු විස්තර කළෙමි. සොබා දහමේ සොඳුරු බව විචිත්‍රවත් ලෙස පද ගැලපීමි. ඒ ගැලපීම මත දාර්ශනික කවිතාව මතු කර ගැන්මට මම වෙහෙසුණෙමි. ‘නොකියූ රහස හද උතුරා - වාං දමයි’ කියා ගැන්මට නොහැකිව හදවත තෙරපූ සොඳුරු ආදර සිතුවිලි වාං දමන්නට පටන් ගත්තෙහිය. ඒ වැව වාං දමන්නා සේ සිතුවිලි ද උතුරා ගලා යන්නේ නොවේදැයි මම සිත සමඟින් තර්ක විතරක කළෙමි. ‘පාළුව ලුහුබඳින කිරලා - හඬා වැටෙයි’
එක් දිනෙක සිනමා සක්විති ගාමිණී ෆොන්සේකාගේ ජාඇල නිවසෙහි එක් රැස් වූ අමරදේවයන්, රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය, ජෝ අබේවික්‍රම ඇතුළු පිරිස සිය සුහද හමුව අර්ථවත් කිරීමට මීවිතක මිහිරට ගී මිහිරක් ද එක් කළේ මෙතෙක් තිබූ අඩුව පුරවමිනි. අමරදේවයන්ගේ මියුරු ස්වර ගී මීවිත ද පැරැද විය. සංවේදී හදවත්හි සංවේදී හද කවුළු විවර කරමින් මේ ගීතය ගලා ගියේ සිනමා සක්විතිගේ නෙතඟ කඳුලින් තෙත් කරමිනි. සිනමාවේ මේ මහා පතාක යෝධයා සිය සහෘද රවීන්ද්‍රගේ උර තලයෙහි හිස හොවා ඉකි බිඳීමින් හැඬුවේ එහි සිටි සියල්ලන්ම සෝ සයුරෙහි ගිල්වමිනි. සුනිල් සරත් පෙරේරාගේ සිය හදවත රැඳුණු ගී පද අතරට සුනිල් එදිරසිංහ ගයන මේ ගීතයට ද විශේෂත්වයක් හිමි වෙයි.
මා ඉතින් යන්න යනවා
ගේය පද - රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ සංගීතය - රෝහණ වීරසිංහ
මේ ගීතය ඇසෙන මොහොතක් මොහොතක් පාසා මගේ හදවත ඔබ පිළිබඳ සිතුවිල්ල හීන් දුකක් වී ස්පර්ශ කරන බව ඔබ දන්නේ නම්, සරෝජා, ඔබගේ මතකය සොඳුරු කවි පදයක් සේ මගේ හිත රිදවන අයුරු නුඹ දන්නේ නම්, මා අසලටම වී සිටින බව පමණක් මම දනිමි. නමුදු කාලය සියල්ල අකා මකා දැම්මෙහිය. නුඹ නුඹේ සුවඳ පමණක් මා අසල ශේෂ කර, නුඹ පිළිබඳ සිතුවිල්ල පමණක් මා අසල ශේෂ කර යන්නට ගියාය. ඒ මතකය මා අසල ශේෂ කර යන්නට ගියාය. මීට වසර කිහිපයකට ඉහත සිය මව්බිමෙන් ඈත කුවේට් දේශයට වී ගත කළ හුදකලා දිවියෙහිදී මේ ගීතය නිතර නිතර නුඹගේ දෙතොලඟින් මිමිනූ අයුරු මට සිහිපත් වෙයි. දවසක් ගෙවී අවසාන වූ හිරු අස්ථාන ගත වන මොහොතේ මම ද හවුල් කර ගනිමින් මේ ගීතය ගයන අයුරු මට අද මෙන් මතකය. වරක් සුනිල් එදිරිසිංහයන් එහි පැමිණි කළ ඔහුට මේ ගීය ගයන්නට කියූ අයුරු ද මගේ දෑසෙහි ඇඳී නෑඳී යයි. සරෝජා නුඹ පිළිබඳ මතකය අමතක නොවන අයුරින් මා හද අරා සිටී යැයි කිවහොත් නිවැරැදිය. සුනිල් සරත් පෙරේරා සිය අතීතය හා බැඳුණු සොඳුරු මතක මං පෙතෙහි ගිල්වෙන කළ, මෙසේ පැන නැ¼ගුණු ඒ මතක අතර අපි ද සැරිසැරීමු. සංවේදී වීමු. ඒ සංවේදනා අපගේ සංවේදනා බවට පත්කර ගතිමු.
|
|
||||||||
|
|
||||||||
සියළුම හිමිකම් ඇවිරිණි |
සුනිල් සරත් පෙරේරා
‘සුනිල් ගීයක් ලියමු. අමරදේව මාස්ටරුත් ඉන්නේ. එතුමා ගයාවි.’
වැව් බැදි රාජ්ජයේ ඇසෙන කිරලාගේ නාදයට ඒ වැසියන් අකැමැති වුව ද ඒ ස්වරයෙහි වූ
සංගීතයක් ඇතැයි මම සිතමි. ස්වභාව ධර්මය සංගීතයට ඇඳා ගැනීමට මම උත්සුක වීමි. එය
අපූර්ව ගීතයක් විය. ඩබ්ලිව්. ඩී. අමරදේවයන්ගේ මියුරු සංගීතය හා ස්වරය මා හදවත සසල
කළේය. ඒ් නිසාම මම මේ ගීතයට බෙහෙවින් ප්‍රිය වීමි. අමරදේවයන්ගේ ශෝකී බව ගැබ් වූ
ස්වරය මගේ හදවත පමණක් නොව අප මහා සිනමා සක්විති ගාමිණී ෆොන්සේකාගේ හදවත ද සසල කර වූ
පුවතක් මගේ හදවතෙහි තවමත් නින්නාද වෙයි. මේ පුවත මා සවනට කොඳුලේ ප්‍රවීණ රංගන
ශිල්පී රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය හා ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පී ජෝ අබේවික්‍රමය. ගීීතය ඇසෙන
මොහොතක් මොහොතක් පාසා ඒ අපූරු ළයාන්විතයා ද මා හදවත සක්මන් කරන බව අරුමයක් නොවේ.
ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ
